Alfredo Cameirão
Nun de ls redadeiros scritos, deziemos que la cidade de Miranda, la Tierra de Miranda ou l Praino Mirandés, era l cacho de território q’inda hoije staba mais loinge de la capital de l paíç, ne l “último fin” de l reino, cumo yá al ampeço de l seclo XVII Manoel Severim de Faria, por muitos cunsiderado l purmeiro jornalista pertués, habie fazido ber. Tamien pudimos lembrar que inda hoije assi ye, este cantico de l paíç ye l que se puode chamar “l interior de l interior”, l que stá mais arredado de l grandes centros de Pertual, mormente daqueilhes a la borda de l mar.
Ora isto, yá se sabe que, nisto cumo noutras cousas, hai siempre la outra cara de la moneda i, an pagas deste cantico de l Nordeste Stramuntano Pertués ser l mais çtante de la “capital de l ampério”, an pagas, íbamos dezindo, ye tamien l cacho de l território que stá mais acerca de l centro de l’Ouropa. Ye la berdade: l punto mais ouriental de Pertual cuntinental ye l assomadeiro de Peinha las Torres, ne l termo de Paradela, lhugar de l cunceilho de Miranda, un assomadeiro a dar para la barraige spanhola de l Castro, mesmo ne l punto adonde l Douro ampeça l sou camino anternacional e se straforma na frunteira mais antiga de l Ouropa. Pus anton, podemos dezir, sien miedo de dezir mintiras, que ls mirandeses son, a cada manhana, ls purmeiros pertueses a ber nacer l sol, son ls que ténen l assomadeiro mais acerca para l sou nacedeiro.
Mas hai mais, inda que nó eideias tan románticas: la Tierra de Miranda, “ultraperiférica” i pouco merecedora de neilha ambriar denheiro i angeinho als uolhos de ls capatazes de Lisboua, stá mais cerca de Madriç – ua de las mais amportantes capitales ouropeias – que de l Porto i de l litoral pertués (yá nien bamos eiqui a amentar an Lisboua, alhá para baixo quaije an Àfrica). Ye berdade, meia hora de carro até Çamora i apuis ua horica de AVE (camboios de alta belocidade , que gáçpian muito) até Madriç. Hora i meia de Miranda a Madriç, i apuis de mos acaçarmos an Madriç, mius amigos, quien pega de nós por esse mundo de Cristo? Nun sei se l mais de ls pertueses saberan mui bien que para un stramuntano, al menos ls de la raia, ye menos custoso i talbeç mais rápido, cumo tal, acaçar un abion an Madriç que ne l Porto.
Ora cabilai un cachico cumigo: bamos a manginar que faziemos un córrio cul centro na Tierra de Miranda i un raio ende de uns 250 quilómetros. Yá pensestes bien ls buntones de pessonas que quedában andrento de l córrio? Bamosa fazer uas cuontas de cabeça: 7 melhones (M) de la grande Madriç; 2,5M de Castielha i Lhion; 2,5M de la Galiza, 1M de las Astúrias i uns 3,6M de l Norte de Pertual (yá nien andámos al rebusco d’Abeiros nien de Coimbras, ou Guardas i Bizeus), zero mata zro i bai un, cuontas por alto, passa de ls 16 M de pessonas.
Buono, se star mesmo ne l centro de mais de 16 melhones de pessonas ye ser “períférico” i star alhá adonde Judas perdiu las botas, anton, mius homes, bien anganhados andamos todos.
You antendo pouco, nun sei cumo ye que hemos de fazer, mas çcunfio que isto há de tener algun balor, a ber se quien manda ye capaç de mirar cun uolhos de ber i fazer las cousas cun sentido.
You, por mi, cumo me gusta la bola i sou portista, yá q’astanho mos tornórun a tocar ls “Colchoneros” na champions, bou-me a ber ls hourários de ls camboios de Çamora para Madriç, gastar por gastar, salindo de Miranda, siempre me pongo más depriessa ne l Metropolitano que ne l Dragon i apuis tamien ye mais angraçado ber l nuosso FC Porto a dar-le ua túndia als spanholes eilhi an casa deilhes.
———————————————————————————
Praino – planalto
Assomadeiro – miradouro
çtante – distante
Córrio – círculo
Ende – aí
Túndia – tareia